Kranenburgh cultuurtempel in Bergen NH
column nr. 307 dd. 4 februari 2014
Op de eerste plaats moet je vaststellen dat de aanbouw aan de voormalige villa geslaagd is. Dat is voor de architect, lijkt me, best wel een zware opgave geweest. Plak maar eens een modern gebouw aan een neo-renaissancistische villa. In het werkcollege architectuur van mijn laatste studiejaar schreef ik een essay over de aanbouw door Daniel Liebeskind aan het Joods historisch museum te Berlijn. Samen met een andere student hebben we dat museum op onze vrije dag tijdens de verplichte studiereis bezocht. Nog altijd staan die averechtse vormen van dat museum op mijn netvlies. Later in Osnabrück heeft hij een dergelijk architectuur nog een keer toegepast. Beide musea benadrukken de Shoa als aanklacht aan de westerse maatschappij. In Osnabrück is dat een vaste expositie van de joodse schilder Felix Nussbaum, die uiteindelijk ook slachtoffer werd van de Jodenvervolging in World War II. In Berlijn zijn dat meer fotoreportages en de donkere toren die je een indruk willen geven van die treinen met gedeporteerde slachtoffers naar Auschwitz , Dachau, Bergen-Belsen. De joodse schilder Else Berg die tot de Bergense School wordt gerekend, ondervond dat harde lot ook in Auschwitz. De mensheid zal het nooit leren. Wat in Afghanistan en Syrië nu gebeurt, valt in veel opzichten te vergelijken met de situatie in die afgrijselijke oorlog. Het conflict zit diep en nu spelen onderwerpen als Rusland, Sharia etc. etc. Een moeilijk conflict dat zomaar niet op te lossen valt.
Het bezoek aan het museum was interessant maar men zou bij de ingang een andere oplossing moeten zoeken voor die vreemde oranje stickers. Het lijkt me toch niet zo moeilijk om twee van de vele vrijwilligsters bij de twee toegangen van het museum te posteren en dat is heel wat professioneler van het publiek met een sticker te laten lopen. De openingsexpositie heeft de naam meegekregen van Wonder. Eerlijk gezegd, genoten van de geboden kunst, maar het thema is een beetje al te kunstmatig. Wel te begrijpen omdat het KCB ook binnen de muren van Kranenburgh is getrokken en dat brengt ook veel nieuwe inzichten met zich mee. Om Canto Ostinato zo uitdrukkelijk te profileren, nee, dat valt een beetje weg tussen al dat vele culturele, dat men van Bergen wil laten zien en waar overigens het dorp met recht trots is en dat mag het ook zijn, want ook al wordt de stroming in wetenschappelijke kringen onderschat, er zijn ook kunsthistorici die de stroming op zijn echte merites weten te beoordelen. Waarvan genoten ? Van de werken van Lucebert, hoe bizar ze er ook uitzien, van de polyethaan figuren van Folkert de Jong, van de schilderijen van Jaap Min. Het grote werk van Harrie Kuyten Orkest uit 1936 verwierf zich een prominente plaats. Het is opgebouwd rond vier violisten, een cello en een contrabas. Naar schatting een meter hoog, twee meter breed en dat is een forse maat. Al even boeiend is het werk van Arnout Colnot, van welke schilder een werk in ons bezit was, maar weer van de hand gedaan om iets nieuws daarvoor in de plaats te kopen. In het museum hangt een werk uit 1925, bruggetje bij t Oude Hof, een markante buitenplaats in de bossen rond Bergen. Ook Eric Beets als modern schilder is er met twee schilderijen te vinden en veel ander modern werk. Kortom een bezoekje aan het nieuwe Kranenburgh is aan te bevelen en aangezien de website zoveel informatie biedt, kunt U beter daar even neuzen en heeft het weinig zin hier een of twee afbeeldingen af te drukken.
Geniet, leef, wees creatief en wees een prettig medemens voor je omgeving.
Kunstboeken, essays, rondleidingen etc. j.j.jong@quicknet nl
drs jjj, artes admirans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten