Het Rijksmuseum te Amsterdam

Ons Nationale Museum

Column nr 315
De Bankgiroloterij laat al een aantal jaren een museum bus plus rijden voor senioren, die zo op een gemakkelijke manier kennis kunnen maken met een stuk cultuur. Deze keer was de bestemming op 14 april 2014 het Rijksmuseum. Je stapt in en even werd gepolst of een inbreng van een kunsthistoricus iets ging toevoegen aan een geslaagde museumdag. Chauffeur en reisleider waren beide van mening, dat er voldoende informatie werd verstrekt om de zestig plussers een indruk van het museum te geven. Buiten het slippertje van de chauffeur die het over Cuyper had als architect van het Rijks, viel daar verder niet veel op af te dingen omdat de video een goed beeld gaf wat de bezoekers te wachten stond en het publiek was niet academisch maar breed samengesteld, waarvan sommige maar weinig in Amsterdam kwamen, laat staan dat ze een museum bezochten. De chauffeur liet op de heenreis interessante plekjes Amsterdam zien en na een lunch werden er drie groepen ingedeeld en iedere groep van 15 mensen kreeg een rondleidster mee. Onze dame had kunstgeschiedenis gestudeerd aan de UVA en had een heldere dictie en betrok het publiek bij haar uiteenzetting. Waarom is de nachtwacht zo beroemd? Antwoord, omdat het een actie weergeeft, terwijl andere schutterstukken statieportretten zijn. Waarom maakte Rembrandt al vroeg een zelfportret? Omdat hij toen nog geen geld had om modellen te laten poseren. Bij het bijzondere kabinet van zilveren voorwerp vertelde zij het verhaal van het object Artemis op het hert, dat dit kon worden opgewonden en dan langs alle gasten voorbijging en waar het stopte , mocht de gast wijn drinken uit het voorwerp. Een spelletje dat de mensen in de zeventiende eeuw bij grootste partijen graag speelde. In de centrale hal werd gewezen op de nieuwe terrazzo vloer en het terugbrengen van alle oorspronkelijke wandschilderingen, die op doek waren gekopieerd. Inmiddels waren vele medereiziger/sters al op de hoogte gesteld van het restaureren van de plafonds met dat eindeloos aantal sterren die door schilders, liggend op hun rug hoog op rollagers minutieus waren aangebracht. Prachtig, prachtig, prachtig, een geweldige dag. De negentiende eeuw werd nog een spoorslags bezocht, om Breitner van Gogh, Jozef en Isaac Israëls en de Marissen te bewonderen en natuurlijk het bijzonder fraaie Mesdag schilderij Er is veel te genieten in het leven, dat moet je zien, wat moeite voor doen en geeft je weer veel energie voor de komende perioden. Leef, wees creatief, in sport en spel, in beoefenen van muziek en kunst en creatief schrijven.
Kunstboeken, lezingen, essays, rondleidingen etc.
j.j.jong@quicknet.nl
Drs JJJ, artes admirans

In kunst beleggen

Een record opbrengst voor een Breitner schilderij

Column nr. 314 dd.  2 april 2014

Hierbij treft een afbeelding van een schilderij van Breitner. Op 18 oktober 2005, dus nagenoeg negen jaar geleden werd dit schilderij, destijds bij veilinghuis Sotheby verkocht voor een bedrag van € 381.600.= In de catalogus van het veilinghuis werd een richtprijs aangegeven van € 250.000.- tot € 350.000.- . Er moet dus flink op geboden zijn, want anders kon er toentertijd niet zo'n formidabel bedrag voor betaald zijn. Desbetreffend veilinghuis is nu uit Amsterdam weg. In het kader van het werkcollege Kunst en handel, hebben wij heel wat van die veilinghuizen en galeries bezocht. Ja, dat was een boeiende tijd en eigenlijk de meest praktische in het vak van de kunst. Natuurlijk is de kennis van alle werken belangrijk, maar de docent die het werkcollege gaf, was een praktijkman, die zelfs in de beoordelingscommissie van Tefaf  Maastricht zit en dan moet je beslist van goede huize komen. Dat het toevallig ook nog mijn mentor was, was een prettige bijkomstigheid, maar veel heb ik van hem geleerd en een aangenaam mens om mee te werken. Dat zal wederzijds geweest zijn, want samen met hem kwamen we tot de conclusie dat de Beeldende Kunst moderne tijd, goed bij mij paste, omdat ik ook veel over kunst wilde publiceren en deze column is er een voorbeeld van. Nu even een stuk citaat uit mijn essay over de kunsthandel "  Alhoewel de veilinghuizen een bemiddelende rol spelen  en werken krijgen aangeboden voor de verkoop, komt het een enkele keer voor dat zij de aanbieder van een schilderij adviseren om het schilderij eerst op te knappen om het een verhandelbare kans te geven. De veilinghuizen stellen het conditierapport op, maken de catalogus, en worden de schilderijen voor de kijkdagen opgehangen. De potentiele kopers lopen meer risico als het gaat om de vast te stellen authenticiteit, de conditie van het werk en de herkomst. De schilderijen ter plekke mogen van alle kanten worden bekeken, van de muur gehaald, aan ultraviolette straling worden blootgesteld om de onderlagen te bestuderen. Ook de achterkant met labels van veilinghuizen en inventarisnummers van vorige eigenaren is interessant.. De veiling geschiedt bij opbod en wanneer het werk zijn bodemprijs niet haalt, wordt het teruggetrokken. Op de desbetreffend veiling van 18 oktober 2005, waar hoofdzakelijk schilderijen van de Haagse School werden geveild, was de opbrengst van de veiling € 4.448.210.-. Er werden 233 werken aangeboden en 136 werden er niet verkocht. De dame met kat hieronder zat daar ook tussen. De koper moet vervolgens een opslag betalen welk bedrag voor de bemiddeling van het veilinghuis is. Het is een boeiende handel, maar je moet wel over veel kennis beschikken om niet een kat in de zak te kopen. Maar aan dit schilderij is de koper beslist niet bekocht, want het is beslist Breitneriaans en fraai van kleur en opzet.
Geniet van het mooie voorjaar, wees creatief, een goed medemens en laat cynisme niet zegevieren, maar positief blijven. Daar kom je het verste mee en veel zaken heb je nu eenmaal niet in de hand en een beetje geluk in het leven, maakt alles meer leefbaar.
Kunstboeken, essays, lezingen, rondleidingen, j.j.jong@quicknet.nl

Bijschrift G.H. Breitner, Dame met kat, 1881, olieverf op doek, 75 x 50 cm

















 

De nieuwe Franciscus stijl

Franz von Assisi
column nr 313 dd 27 maart 2014

Franciscus staat in de eerste afbeelding op zijn kop, maar deze heilige uit de Middeleeuwen zet onze tijd ook weer eens op zijn kop in de persoon van Argentijnse kardinaal Bergoglio, die tot primus inteer pares werd gekozen als paus van de R.K.Kerk en als naam Franciscus koos en in de mentaliteit van deze eenvoudige monnik nu zijn pastorale zending uitoefent in alle eenvoud. Niet in de vertrekken van het Vaticaan, maar in een eenvoudig hotel, waar hij ook al logeerde als hij in Rome was voor overleg. Ook zijn auto is geen dure Mercedes, maar een eenvoudige personenauto, waarmede hij zich door Rome begeeft. Juist deze dagen streek president Obama met zijn Air Force One  neer in Rome om deze spirituele leider van een van de grootste kerkgenootschappen te ontmoeten en te praten over de vrede in de wereld. Al eeuwen door hebben pauzen veel morele invloed gehad op landen en burgers en regeringen als het gaat om handhaving van vrede en veiligheid. Deze afbeelding komt uit een lijvig boek in een zwart kartonnen etui erom heen, dat ik alweer heel wat jaren terug kocht toen het in de boekhandel afgeprijsd werd van f 372.50 tot f 124.45. Van 100% naar 33%. Hoeveel keer het was gepakt onder meer door mij , is niet te tellen, maar de prijs was telkens de barrière waardoor het in het schap bleef liggen en dat zal niet alleen bij deze bibliofiel het geval geweest zijn. Het verhaal van Franciscus zal velen van u bekend zijn en dat wordt overgeslagen.Volgelingen van deze stichter van een Middeleeuwse kloosterorde woonden hier in de buurt. Die mannen droegen een bruine pij  met een wit koord om hun middel en zaten met blote voeten in sandalen. Heden ten dage zal je ze zo niet veel meer uitgemonsterd zien, maar die eenvoudige leefwijze zullen ze ongetwijfeld nog voeren. Zij werden bedelmonniken genoemd en hadden veel parochiekerken in grote steden als Amsterdam, Haarlem, Hoorn, Den Haag etc. etc. De paters bekommerden zich om de arme medemens en deden veel caritatief werk.
Op een Italië reis deden we Assisi aan. Een aanrader als u eens naar Umbrië gaat. De kloosterkerk bestaat uit een onder en bovenkerk.In de bovenkerk treft u de prachtige fresco's aan van Giotto, die goed bewaard zijn gebleven en als een stripverhaal het leven van Franciscus verbeeldden. Je ziet  hierbij ook een afbeelding dat hij de dieren toespreekt. We hebben aan hem Werelddierendag te danken. Wereldwijd kent de orde van de Franciscanen nog vele volgelingen en de wereldberoemde Santa Croce kerk in Florence is geheel in die middeleeuwse gotische stijl gebouwd. Tot aan de bouwstijlen van de kloosters en kerken ging de invloed van deze eenvoudige monnik. Eindeloos veel biografieën zijn over hem geschreven en hoeveel mensen heten er niet Frans of Francesca. Talloze. Het prachtige geïllustreerde boek is een sieraad voor mijn boekenkast. Titel : Franz von Assisi, een Duitse uitgave van Belser Verlag uit Stuttgart, met bijdragen van Gabriele Atanassiu onder de titel : De oorsprong van de Franciscaanse kunst en Giotto en Franciscus.
Het lezen van een biografie van deze Franciscus is een aanrader. Het kan je brengen tot de kern van ons leven.
Kunstboeken, lezingen, adviezen, essays, rondleidingen : j.j.jong@quicknet.nl
Geniet, leef, wees een prettig medemens, heb oog voor allen die het moeilijk hebben na verlies van een geliefde of van een baan. Deze mensen hebben een steuntje in de rug van goede mensen nodig.
Drs JJJ, artes admirans

 

Een afbeelding uit de Romeinse bibliotheek van het Vaticaan, uit het  archief van de Sint Pieter. Het is een blad uit een  Italiaans brevier, uit de veertiende eeuw. Rechts ziet u hoe Franciscus de vogels toespreekt en links de gebeurtenis dat hij de stigmata ontvangt, dat wil zeggen dat hij wonden kreeg in handen en voeten en in zijn zij zoals Christus die opliep tijdens zijn kruisiging.

 

Verstilde stedepracht

Stadsgezichten
Column nr 312 dd 13 maart 2014

Alweer tien jaar terug moesten de derdejaars studenten Kunstgeschiedenis een essay schrijven in het kader van collectie-onderzoek. Het werkcollege dat onder verantwoording viel van vier docenten, waarvan er twee daadwerkelijk de colleges gaven, omvatte het volgende:
-determineren en beschrijven van fysieke en formele kenmerken van enkele objecten en het beoordelen ervan
-kritisch analyseren en vergelijken met catalogusentries en digitale registratiesystemen en vastleggen eigen bevindingen.
-het zoeken naar informatie over geschiedenis van objecten
- het presenteren van onderzoeksresultaten in kritische en kunsthistorisch verantwoorde catalogusentries.
Ter verduidelijking een entry is een kunsthistorische beschrijving van een kunstobject. Een studieonderdeel dat buitengewoon boeiend was omdat het veel behelsde en de toekomstige kunsthistoricus de middelen gaf om zelfstandig onderzoek te doen. Je kon uit een aantal onderwerpen kiezen en gekozen werd voor stadsgezichten. Gekozen werd onder meer een stadsgezicht van Cornelis Springer die de Zuiderbuitenhaven in Enkhuizen had geschilderd. Het werk hangt in het Rijks te Amsterdam. Gezien de geringe afstand naar de West-Friese havenstad Enkhuizen, werd gezocht naar de plek waar Springer had staan schilderen. Die locatie was te vinden en het geschilderde bruggetje bestaat nog steeds. Vastgesteld werd dat niet alle panden overeenkwamen met de huidige, maar dat Springer andere panden uit de stad ertussen voegde. De andere panden waren stadsgezichten in Amsterdam en Rhenen en van deze waren de locaties van de schilders moeilijker vast te stellen, maar het essay wilde een link leggen met de grote zeventiende eeuwse stadsgezichtenschilders als Berckheide, Saenredam en Vermeer. Mijn oorspronkelijke versie met een schilderij van Kaspar Karssen die het oude beursgebouw te Amsterdam  had geschilderd, vond in de ogen van de docenten en ook van een aantal collega's geen genade  als stadsgezicht, omdat Karssen het binnenplein schilderde en het schilderij alleen een kijkje liet zien van de aangrenzende straat. De discussie was niet te winnen en derhalve werd besloten om het schilderij van Willem Witsen :De Oude Schans te Amsterdam op te voeren als onderzoeksobject. Daartoe was een bezoek aan het depot van het Stedelijk Museum onvermijdelijk, Dat depot ligt op het industrieterrein pal als je de Coentunnel uitkomt. Afspraak gemaakt en het schilderij was uit de stelling gehaald. Daar stond in de opslag ook dat kunstwerk van Jeff Koons : Ushering in banality, een persiflage op het geloof, een kunstwerk dat veel kritiek opriep en waarover eindeloos in de pers was geschreven. Maar het ging om het werk van Willem Witsen. Het werk werd opgemeten, bekeken, de verflaag en andere bijzonderheden genoteerd en met deze gegevens kon het essay verder uitgewerkt worden. De andere werken waren van Wouter van Troostwijk : wintergezicht bij het  Raampoortje. Van Charles Rocussen : De osjessluis bij de Kalverstraat en als laatste werk van Jan Weissenbruch ; Straatje te Rhenen. In het essay staat het volgende te lezen: Jan Weissenbruch heeft de stoffage van het schilderij beperkt tot twee converserende vrouwen in het zonlicht met boodschappentas en melkkan, verder nog een hond op straat en wat figuranten in de schaduw. Het straatje bestaat niet meer en het schilderij heeft derhalve voor Rhenen historische betekenis.
Hieronder volgt de afbeelding van dit schilderij en nog twee andere schilderijen, een van Jan en de ander van zijn naamgenoot J.H. Weissenbruch.
Geniet, wees creatief en vol goede moed, zing, dans, sport en maak er wat van en wees een prettig medemens.
Kunstboeken, lezingen, essays, taxaties etc. j.j.jong@quicknet.nl
drsjjj, artes admirans

Straatje te Rhenen  van Jan Weissenbruch

 

 

 

 

 

Links de Prinsengracht te Den Haag van Jan Weissenbruch en rechts een Strandgezicht van J.H. Weissenbruch

De leer van het perspectief

Vergelijken verschaft kennis
column nr. 311 dd 7 maart 2014
Een dezer dagen las ik in een column van een regionale journalist, dat hij alle kunst in de openbare ruimte maar weggegooid geld vond. Ja, vraag je dan, heeft hij zich verdiept in de materie of roept hij maar wat na een discussie in een of andere kroeg. Hij noemt onder meer het geheugen pad van het Verlaat dat bij de turborotonde - kruising Alkmaar-Leeuwaren/ Schagen-Hoorn is aangelegd. Hierbij wil ik opmerken dat het geheugen pad mijn tweede keuze was. De artistieke brug van Andre Pielage uit Utrecht had in ieder geval de passerende automobilist opgevallen en aangesproken. Maar in die processen beslisten uiteindelijk twee burgemeesters en zelfs nog de bevolking rond de omliggende rotonde en dan vallen er vreemde beslissingen. Wat is er immers mis mee met het monument op de afsluitdijk, geschonken door de aannemer of het beeld van Ir Lely op de dijk? Natuurlijk zijn er genoeg voorbeelden die bij de eerste opslag soms vreemd aandoen, maar wel om een verklaring vragen, Maar zoekt de passant of doet hij moeite het te begrijpen?  Als hij het dan niet begrijpt, kan hij op zoek gaan. De fantasie prikkelen van de toeschouwer, dat is het en hoe vaak worden bij niet per dag ergens toe of tot geprikkeld. Toegegeven sommige creaties zijn minder geslaagd zoals de stalen pilasters bij een rotonde te Bergen NH. Maar als je dan bedenkt dat het wellicht als stadspoort is ontworpen, dan staat het al meteen in een ander perspectief.
Maar het gaat hier om twee voorstellingen van een Nederlandse Renaissance schilder Jan van Scorel rond 1530 in vergelijking met een perspectief voorstelling van Jan Dibbets uit 1967. Dat moet u als lezer toch ook prikkelen. Het gaat hierom dat Jan van Scorel het belangrijkste van dit onderwerp in het centrum van het schilderij plaatst, terwijl Dibbets met zijn rechthoek met een diagonaal aangeeft hoe dat vertekent op het platte vlak. Het hanteren van het perspectief op het platte vlak werd ontdekt in de 15e eeuw bij een schilderij van Masaccio een fresco in de Sante Maria Novella te Florence, een voorstelling van de drie-eenheid met Maria. Daar werd voor het eerst perspectief geschilderd en men was verbaasd dat er zoveel diepte zat in dat werk. Termen als verkorting en vertekening deden hun intrede en dat werk zette de gehele schilderkunst op zijn kop. Zo is dat ook een beetje met het werk van Jan Dibbers. Daar schrijft Fuchs het volgende over : Op het gras was met touw een trapezium uitgelegd-met de kortste zijde vooraan. Doordat het onder een bepaalde hoek was gefotografeerd, verschijnt dat trapezium als rechthoek- waarvan de lijnen parallel zijn met de rand van het beeldvlak De rechthoek ligt dus in het gras, het gras daarachter werkt als ruimte, Een stap in de ontdekking van de abstractie. Deze perspectiefcorrecties zijn volslagen anders dan bijvoorbeeld de intuitief tastende ordening van Mondriaan. Hier is dus enige studie nodig, aandachtig kijken en je conclusies trekken, maar er valt wat te leren. Geniet, leef, wees een goed medemens en doe wat in je vermogen ligt het leven in je omgeving te veraangenamen. Dat kan van alles zijn, vrijwilligerswerk etc.
Kunstboeken, lezingen, essays, rondleidingen etc. j.j.jong@quicknet.nl
drs jjj, artes admirans
U bent nog twee afbeeldingen van mij tegoed. Hier zijn ze

Een stukje architectuur aan de Herengracht in Amsterdam

Herengracht 412
columnr nr. 310 dd. 27 februari 2014

Het middelste pand is nr 412, links daarvan 410

 

 

In de Schagense boekhandel werd het nieuwe exemplaar aangetroffen van alle grachtenpanden in de Amsterdamse grachtengordel. Tijdens het tweede jaar van de kunstgeschiedenis studie voor de propedeuse lag het accent op de architectuur. Dat hield onder meer in dat je een essay diende te schrijven met als onderwerp een beeldbepalend gebouw om daarop alle verworven kennis los te laten. Sommige collega's kozen het bekende pand Felix Meritis, anderen een grachtenpand. Je kon kiezen uit een aantal panden, die door de docent waren opgegeven. Voorkeur ging uit naar een pand aan de Herengracht in de buurt van de gouden bocht waar in de gouden eeuw Berckheide zijn beroemde schilderij maakte, dat weer terug is in het Rijksmuseum. Een andere collega had ook al een grachtenpand uitgekozen en beide gingen op stap om de eerste fysieke kennismaking te doen. Van de overzijde van de gracht werden er eindeloos veel foto's gemaakt, die mogelijk voor het essay gebruikt konden worden. Ook mocht binnen worden gekeken en het pand was in gebruik door een ICT bedrijf Lost Boys. In een centrale ruimte stond een raceauto destijds van Jos Verstappen. Dat hoorde bij het imago van deze snelle jongens, die hun geld met de snelle media verdienen. Men was dat wel gewend daar dat studenten kwamen kijken. Ook de toegang naar het prachtige koetshuis werd niet onthouden en zo kon uitgebreid het pand worden bestudeerd. De docent had ook gevraagd de maten van het pand te vermelden. Via de technische man van het pand werden de maten nauwkeurig gefaxt zodat heel nauwkeurig de maten in het dossier kwamen. Achteraf werd dit later aan de docent gemeld, dat deze van de technische staf van het pand waren doorgegeven. Al eerder werden in deze columns gewag gemaakt van de uitgebreide cartografische afdeling van de VU bibliotheek. Vanuit die afdeling werd een weergave van de plattegrond uit 1876 verworven en bij de bijlagen van het essay gevoegd. Architect van het pand was Philip Vingboons. De bouw startte aan het einde van 1664 en werd in 1667 voltooid. Naar hedendaagse begrippen een lange bouwperiode, maar in vergelijking met de Middeleeuwse kathedralenbouw over een periode van een eeuw, dus betrekkelijk kort. In het pand huisden veel bankiers In 1937/1938 zat er een bedrijf in dat onder de naam Cementijzerwaren Wittenberg opereerde. Het pand is aan de straatzijde 14.8 meter breed . De goothoogte ligt op 15.40 meter en het ins 28.35 meter diep. Alle bouwkundige omschrijvingen uit het essay laten we voor wat die destijds waard waren om een goed cijfer te halen, maar interessant is wel om te weten dat de raampartijen uit 16 vlakken bestaan, iedere keer vier bij vier. Door de symmetrie  kreeg dit pand zijn fraaie architectonische uitstraling. De panden van de grachtengordel behoorden bij de happy few van de gouden eeuw. Men wilde laten zien dat het familiefortuin goed was besteed. In  de industriële 19e eeuw vertrok de upper ten naar de buitenplaatsen van 't Gooi en Kennemerland, waar zij de fraaie buitenplaatsen stichtten. Hierbij enige indrukken van het pand. De foto's zijn door de schrijver gemaakt. Geniet, wees actief en creatief en wees een aangenaam medemens voor allen met je dagelijks en veel te maken hebt. Ondanks de moeilijke economische tijd is ons land vooraanstaand als het gaat om Winterspelen in Sotsji,, wereldkampioenschappen in Brazilië en ook al toonaangevend op het gebied van grond-weg en waterbouw.
Kunstboeken over veel onderwerpen, lezingen, essays, rondleidingen, adviezen etc. j.j.jong@quicknet.nl


drs jjj, artes admirans

Eerlijkheidshalve dient hier te worden vermeld, dat de tekening van dit fraaie grachtenpand werd gemaakt door mijn echtgenote Corry Jong-Meijer

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit is het koetshuis in de tuin, dat door een archeologische afdeling van de stad Amsterdam werd gebruikt als kantoorruimte.

 

Timetraveller in galerie Wegert en Sadocco

Timetraveller vlucht 224

column nr 309 dd 18 februari 2014

Van dit kunstproject maakte deze kunsthistoricus zelf deel uit. Het was een gezamenlijk project van Jabu Arnell en Ferry Jong. De galerie is gevestigd in het Noordhollandse Winkel en meerdere malen werd ik ingezet om spullen van Alkmaar naar Winkel te verhuizen. De galerie is van Wilma Wegert en Serge Sadocco, die een aantal jaren terug op deze locatie een galerie vestigde. Wilma Wegert heeft gedurende enkele jaren in Parijs en Tokyo gewoond en op het raam van de galerie staat:
Paris-Tokyo-Winkel en suggereert dat zij in die steden ook galeries hebben, maar dat is een grapje, zei Wilma. Maar soms vragen bezoekers waar onze galeries in deze steden zich bevinden. De galeriehouders hebben iets met moderne kunst en buurman Eric Beers - zijn werk hangt onder meer in Kranenburgh in Bergen NH- heeft daar ook al eens geëxposeerd. De timetraveller van Ferry en Jabu is een vervolgproject van eerdere installaties in het oude pand van Schuurman in Alkmaar, waar zij in een grote ruimte Vlucht 072 hadden geïnstalleerd. Een grote houten constructie in de ruime hal, waarin allerlei video-installaties waren geplaatst. Het maakte op de kunstwereld van Alkmaar veel indruk en een foto van hun werk verscheen op de voorpagina van de Alkmaarse courant. Hun tweede timetraveller bouwden zij op verzoek van Schoorlse kunst vierdaagse en die werd gebouwd in een oude dancing. Daar hadden de kunstenaars de makke, dat zij grote spiegels moesten neutraliseren, hetgeen zij deden door een gang te bouwen naar de timetraveller toe. In Winkel bouwde Ferry Jong een shuttle, die de vlucht 0224 ( kengetal van Winkel) die de vlucht in de tijd verbeeldde. Daarnaast had hij een constructie gebouwd, waar de timetraveller met motor was neergestort en het projectiel zag er verweerd en roestig uit. Het deed een zoontje van de bezoekers opmerken ; Pappa jij kan betere hutten bouwen. Door gebrek aan ruime was de video-installatie van Afrikaanse kunst ( Jabu) in een andere ruimte geplaatst, maar een goede kenner kon de verbanden wel leggen. De expositie werd afgesloten met een kunstdiner tussen de kunstinstallatie dat voortreffelijk was verzorgd door Wilma Wegert en Serge Sadocco. Op vragen van Wilma merkte Ferry op dat de timetraveller verleden en heden met elkaar deelt en dat hij tijdens het gehele proces van de opbouw telkens weer een andere opzet bouwde, tot het uiteindelijke resultaat. Bijzonder interessant was de discussie over kunst met Alex Prooper, een digital artist, die ook al enige keren aan de Schoorlse kunstvierdaagse deelnam. ( www.alexp.nl) Alex zette uiteen dat hij bezig was met een bewerking van de Canto ostinato van de Bergense musicus Simeon ten Holt. Hij was volop bezig om computer technisch grip te krijgen op het gehele muziekgebeuren en daarmede een manipulatie te maken. Verder heeft hij met zijn vriendin binnenkort een performance in Gent en had enige voorstellingen gemaakt voor kinderen in Brugge en Antwerpen. Binnenkort is hij ook present bij een kunstmanifestatie in Leiden, dat in de grachten van de stad plaats vindt. Ferry Jong stelde vast dat hij met Alex een click heeft als het gaat om het creatief denken. Daarom ook was Alex aangeschoven bij het diner om over de kunst te filosoferen en dat lukte met al die creatievelingen buitengewoon goed. Wilma Wegert maakt van de sessie een essay, dat goed dienst kan doen als PR voor de kunstenaars. In haar galerie komen veel studenten van de Rietveld academie die projecten als die van Ferry en Jabu opzetten gedurende enkele dagen of weken. Prettige bijkomstigheid dat de kunstenaars slaapplaatsen hebben in de galerie en niet heen en weer hoeven te reizen. Ook Ferry Jong bleef gedurende enkele nachten in de galerie om zijn project af te bouwen. De Finissage in plaats van vernissage is de afsluiting van het project, maar zal voor de kunstenaar meer voldoening schenken als een bijeenkomst bij de opening. Dan is er meestal geen gelegenheid om het kunstwerk intensief te bespreken. Het werk van Ferry Jong mag je als conceptuele kunst zien, waar het kunstwerk in een lang proces tot stand en waarin de loop van het proces soms interessanter en belangrijker als het uiteindelijke kunstwerk. Hierbij treft u aan de uitnodiging van de expositie en het visitekaartje van Alex Prooper
Geniet van kunst, het ligt voor het oprapen, maar je moet het wel zien. Kunstboeken, lezingen, essays, rondleidingen, taxaties,etc. j.j.jong@quicknet.nl
drs jjj, artes admirans